ویلا سکوت
تهـــــــــــــــــــــران | 1402
°خطی که در باد پرواز میکرد°
این ویلا متعلق به خانواده ای 5 نفره است.
پدر علاقمند و فعال در رشته اسکی آلپاین بود و سالهای زیادی از زندگیش را صرف این ورزش کرده بود،مادر موسیقیدان و نوازنده بود و اهل شعر و هنر،فرزندان آنها با اینکه سن کمی داشتند اما به دنبال علایق خانوادگی خود رفته و مشغول ورزش و هنر بودند.
داستان سکوت جایی شروع میشود که خانواده تصمیم به ساخت ویلایی میگیرد که در آن علایق خود را دنبال کنند و به طبیعت و آرامش دست پیدا کنند.
جایی که نور خورشید بر روزهایشان ببارد و طبیعت را در درونش حس کنند.
جایی که پرواز در برف ها و موسیقی فصل ها را به یادشان بیاورد.
سکوت،پاسخ ما به این مسئله بود.
از دو منحنی چرخیده بر شعاع دایره هایی با مرکز مشترک، و فصلی مشترک بوجود آمدند، و بهم پیوند خوردند.
پیوند آنها،شکستن مرزها بود.
شفافیت و نور آنهارا به هم اتصال داد و دست های گره خوردهشان پنجره ای رو به وجود ماجرا باز کرد.
سکوت برخورد دو حجم است که در نقطه ی تلاقی آنها گشایشی ایجاد شده و این گشایش به سمت آسمان ادامه پیدا کرده.
همچون آخرین نت موسیقی پیش از سکوت، که با آمدنش تلاقی مضراب و سیم را داریم و کشیدگی و ادامه پیدا کردن صدای زیبای نت.
داستان از پله های ورودی شروع شده و با پلی به سمت درب ورود خوانده میشویم و به داخل ویلا میرویم.
از سمتی دیگر همراستا با شیب زمین به پایین میرویم و به استخر و باشگاه میرسیم .
از داخل ویلا قدم به قدم با حوضچه داخل و آب روان به سمت پله هایی هدایت میشویم.
آب و پله ی هم قدم با ما،مارا به همان زیرزمین میرساند.
در فضای سبز روبروی استخر درخت هایی زندگی میکنند به منظور ایجاد محرمیت برای استخر و لذت بردن از طبیعت در داخل استخر.
زمانی که از روی پل و تراس ورودی، بالای درخت ها می ایستیم و به درخت ها خیره میشویم ،گویی بر فراز جنگلی ایستاده ایم و در سبزینگی فرورفته ایم.
ویلا میچرخد و میرقصد و هر زاویه ای از آن در چرخش به هم متصل است
و یکنواختی ،یکپارچگی و شفافیتش را نشانمان میدهد.
کاربری: ویلا
موقعیت: تهران، دماوند
معماران مسئول: شهاب احمدی، ایمان هدایتی
مدیر تیم طراحی: مهسا درچه ای
تیم طراحی: مهسا درچهای، علی احمدی، نیلوفر محمدزاده، فرناز آگاهی، مونا اسدی
گرافیک: هشت استودیو
مساحت: 1000 متر مربع
زیربنا : 600 متر مربع
وضعیت: طراحی شده
تاریخ: زمستان 1402