لِــــــگو؛ طراحی سردر کارخانه پارس فولاد

طــــــــــــــــرح تقدیــــــــــــــــر شده | سبـــــــــــــــزوار | 1400

در برخورد با مساله طراحی پروژه، سردر را دوگانه ای از مفصل و لبه یافتیم. پس بر آن شدیم تا با گسترش عرضی لبه از مرز به گرادیان سردر را از یک جداره جدا کننده به فضای  مفصلی پویا تبدیل کنیم تا سردر ضمن پاسخگویی لایه لایه به عملکردهای مورد انتظار، بخشی مطلوب از چرخه زیست صنعتی کارخانه باشد.

در طراحی فرم تلاش کردیم از برهم نهشت الگوواره‌ آشنای صنایع فلزی (مدول لوله) و گرته برداری از کهن الگویی مشابه در معماری تاریخی سبزوار (مانند میل خسروگرد به عنوان المانی شاخص و خاطره انگیز) ادبیات طراحی را در شکل معاصر آن ارائه دهیم تا مخاطبان ضمن تجربه حضور در فضایی سیال و بدون مرز ارتباط معنایی بیشتری با زبان معماری فضا برقرار کنند. استفاده از مدول (پیمون) مشترک بین فرم و فضا این امکان را فراهم می‌ساخت تا ضمن پاسخگویی عملکردی مناسب درتعیین ریزفضاها، روح صنعت و تکنولوژی و معماری ایرانی از طرف دیگر به صورت توامان در فضای پروژه حضور داشته باشد. از طرفی این موضوع، امکانات بیشتری را برای توسعه پذیری و تطبیق پذیری با نیازهای آتی مجموعه، به همراه داشت.

مسائلی را که طرح در صدد پاسخگویی به آن‌ها بود را در 6 حوزه (عملکردی، فرهنگی-تاریخی، اقلیمی، اقتصادی و مهندسی، گرافیک محیطی و هویت بصری، خلاقیت و نوآوری) دسته بندی کردیم. در مرحله بعد با واکاوی هر بخش سعی در پاسخگویی به آن‌ها به لحاظ فرمی و محتوایی نمودیم.

در بخش بیرونی با تقسیم حوزه خدمات دهنده و خدمات گیرنده سمت شمالی را به حوزه کارکنان و سمت جنوبی را به حوزه مراجعان اختصاص دادیم. در قسمت میانی با الهام از الگوی معماری کویری با گرته برداری از ساختار حیاط مرکزی یک حیاط میانی در نظر گرفتیم تا مخاطبان در هنگام ورود ابتدا وارد این حیاط شوند. کارکنان و مراجعان پس از ورود به این قسمت سه انتخاب پیش رو دارند. آن‌ها می‌توانند در سمت غربی حیاط از سالن انتظار کارکنان، سالن انتظار مراجعان و مفصل آن‌ها یعنی بوفه، حراست و انتظامات استفاده کنند. در سمت شرقی حیاط نیز ایستگاه تاکسی، استراحت رانندگان و سرویس بهداشتی قابل دسترسی است. همچنین فضای مکث نیز در این قسمت تعبیه شده که می‌تواند عملکرد استراحت و یا انتظار را داشته باشد.

پس از آن با تعیین یک مدول (پیمون) پاسخگو ریزفضاها را تعریف نمودیم.

در طراحی فرم تلاش کردیم از برهم نهشت الگوواره‌ آشنای صنایع فلزی (مدول لوله) و گرته برداری از کهن الگویی مشابه در معماری تاریخی سبزوار (میل خسروگرد به عنوان المانی شاخص و خاطره انگیز) ادبیات طراحی را در شکل معاصر آن ارائه دهیم تا مخاطبان ضمن تجربه حضور در فضایی سیال و بدون مرز ارتباط معنایی بیشتری با زبان معماری فضا برقرار کنند. استفاده از مدول (پیمون) مشترک بین فرم و فضا، این امکان را فراهم می‌ساخت تا ضمن پاسخگویی عملکردی مناسب درتعیین ریزفضاها، روح صنعت و تکنولوژی و معماری ایرانی از به صورت توامان در فضای پروژه حضور داشته باشد، از طرفی این موضوع، امکانات بیشتری را برای توسعه پذیری و تطبیق پذیری با نیازهای آتی مجموعه به همراه داشت.

استفاده از متریال فلز (پروفیلها و صفحات معلق سبک) و مدولار بودن طرح ضمن هماهنگی با اهداف معمارانه در جهت اقتصاد (بهینه سازی و کاهش پرت متریال) و سرعت ساخت پروژه (صنعتی سازی و پیش ساختگی) نیز کمک می‌کند.

کاربری: صنعتی

موقعیت: سبزوار

کارفرما: کانون فارغ التحصیلان دانشگاه تهران به عنوان راهبر مسابقه طراحی سردر کارخانه پارس فولاد سبزوار

تیم طراحی: شهاب احمدی، ایمان هدایتی، علی احمدی، ایمان هدایتی

گرافیک: هشت استودیو

زیربنا : 5000 متر مربع

وضعیت: طراحی شده

تاریخ: بهمن 1400